Kandıra’nın Karadivan Köyü'nde, yaklaşık 5-6 yüz yıllık bir geçmişe sahip olan dibek dövme geleneği, Bayram İlaslan’ın çabalarıyla yaşatılmaya devam ediyor. Bu eşsiz gelenek, bölgenin tarımsal kültürünü ve toplumsal dayanışmasını simgeliyor.

Dibek dövme süreci, özenle seçilen buğdayların hazırlanmasıyla başlıyor. Öncelikle buğdaylar gözer ve galburdan geçirilerek toz, saman ve istenmeyen bitkilerden arındırılıyor. Ardından, büyük kazanlarda kaynatılarak şişen buğdaylar, keten kilimler üzerinde kurutuluyor. Bu aşama, buğdayların lezzetini ve kalitesini artırıyor.

Kuruma işlemi tamamlandığında, dövme süreci başlıyor. "Dibek taşı" adı verilen, içi toprakla kaplı büyük taş yıkanarak hazırlanıyor. Kaynatılan buğday, biraz ıslatıldıktan sonra dibek taşının içine boşaltılıyor. Soku adı verilen tokmaklar ile, en az dört en çok altı kişi bir araya gelerek buğdayları dövüyor. Bu aşamada buğday, kabuklarından ayrılıyor.

Dövme işlemi tamamlandıktan sonra, rüzgarlı bir alanda savrularak kabuk ve dane birbirinden ayrılıyor. Elde edilen buğday, güneşte yeniden kurutuluyor. Son aşamada ise değirmende veya bulgur çekme taşında öğütülerek bulgur haline getiriliyor. Bu doğal bulgur, özellikle sarmalar, köfteler, kısır ve pilav gibi yöresel lezzetlerde kullanılıyor.

Bayram İlaslan ve köy halkı, bu geleneği yaşatarak yalnızca bir yiyecek üretimi değil, aynı zamanda kültürel bir mirası da koruyor. Geleneksel yöntemlerle üretilen buğday, köydeki sosyal bağları güçlendirirken, nesiller boyu süren bir dayanışmanın sembolü haline geliyor.