Biz nedense kendi insanımızı hep küçük görürüz. Bazı mevki ve makamlara onları yakıştıramayız.

Kıskançlığımızdan olsa gerek her fırsatta onların geçmiş hatalarını gün yüzüne çıkararak sağda solda anlatırız.

Hatta ve hatta onları isimleri başarıyla anlatılmaya başlandığında kıskançlığımızdan ne yapacağımızı şaşırır, “Ne olur ondan” diyerek küçüklüğünden bu güne kadar olan yanlış ve hatalarını her fırsatta anlatırız.

Hiç demeyiz ki, içimizden bir hemşerimiz, bir komşumuz, bir arkadaşımız böyle önemli mevki ve makamlara gelmiş,

Bununla gurur duymak yerine eleştirmeyi eyleriz.

Tabii ki herkes böyle değil. Kimisi onur duyar, gurur duyar, mutlu olur. Her yerde hemşerisini, komşusunu, arkadaşını övgüyle anlatır.

Tabii ki yanlışını ve hatasını gördüğünde kapısını çalar birebir kendisini uyarır. Daha çok başarılı olsun, daha iyi yerlere gelsin benim hemşerim, benim komşum, benim arkadaşım diye.

Bakın Kandıralı hemşerimiz bir makama geldiğinde nedense hemen eleştiri odağı olur.

Yaşantısı boyunca iyi olan kişiler nedense biraz öne çıktığında halkın eleştiri odağı oluyor.

Tabii ki önde olmak, lider olmak, yönetici olmak her baba yiğidin işi değil. Bizim beğendiğimizi birileri eleştirebilir, bizim eleştirdiğimizi birileri beğenebilir.

Saygı göstermezsek, saygı göremeyiz.

Dedik ya biz iyi de olsa hemşerilerimize bir kulp takar onları  eleştirmek için yine bir fırsat oluştururuz.

Tabii ki bazı Kandıralı hemşerilerimizin de haddini aşanlarda yok değil hani.

Seçimle gelen siyasi ve idareciler, atamayla gelen idareciler hep istediğimiz gibi olmayabilir.

Kandıra'da seçilen ve atanan yüzlerce idareci ve siyasetçi var. Bir oyla seçimi kazanmış ama bütün o çevre o kişiye itaat eder.

Ne zamana kadar? Başarılı olduğu sürece herkes der; “Benim oyum olmasaydı sen burada olamazdın.”

Ya atamayla gelenlere ne denilebilir? İşte onların arkasında bir güç var, ya başarısı ya da siyasetçiler.

Başarısıyla övünenlere bir lafımız yok. Siyasetle bir yere gelenlerinde çevresine hava atmasına gerek yok.

Şu hikâyeyi anlatmadan geçemeyeceğim;

“Baba oğluna demiş, ‘Oğlum sen adam olamazsın’

Delikanlı okumuş, devletin önemli bir merciine idareci olmuş. İdareci koltuğuna oturan delikanlı yardımcılarına ‘filan yerde, filan isimli bir adam var, onu alın gelin’ der. Korumaları, yardımcıları ve şoförü o adrese gider  ‘Amca, seni filan ilin valisi çağırıyor’ der.

Adam şaşırır ve ‘Oğlum benim ne işim olur filan ilin valisiyle?’

Onlarda cevap olarak ‘Bize söyledi, bizde emir kuluyuz.’

Baba üstünü başını giyer ve yola çıkar. Bir de ne görsün vali koltuğunda oğlu oturuyor.

Delikanlı ‘Bak baba, sen bana adam olamazsın dedin, ben bu ilin valisiyim.’ Baba ise ‘Oğlum ben sana adam olamazsın dedim, vali olmazsın demedim ki. Adam olsaydın babanı ayağına çağırmaz, ayağıma gelirdin.’”

Umarım bu hikayeden herkes hissesini alır.

Ne oldum değil, ne olacağım diyerek geleceğini düşünür.