Çölde yolculuk yapan bir insanın tek umudu o çölde bir ot veya bir fidan görmesidir.
Çölde yolculuk yapan bir insanın tek umudu o çölde bir ot veya bir fidan görmesidir.
Çünkü orada yaşam vardır.
O umutla yapılan yolculuk insanı ayakta tutar.
O çölde yeryüzünde ve yerde canlı yoksa yaşam insana zulüm olur.
Analar ve babalar, kardeşler ve dostlar, insanların yaşamında aynı çöldeki canlılar gibi umut verir.
Onlar olmazsa yaşam zorlaşır, umut azalır.
Önceki gün annemin aramızdan ayrılışının üzüntüsünü yaşadık.
Bugüne kadar bize umut olan acımız da tatlımız da bize kol kanat olan annemiz hakkın rahmetine kavuştu.
Sevincimizi onlarla paylaşır, mutluluk içinde o mutluluğu birlikte yaşardık.
Üzüntümüzü onlarla paylaşır, o acımıza ortak olur, acımızı azaltırdı.
Başımız darda olduğunda anne ve babamızdan dua isterdik.
Onların duasıdır bizi o zordan, dardan kurtaran…
Hep yanlarındaydık, hep yanlarımızdaydılar…
Bizler annem kadar annemize ilgi gösteremesek de anne ve babamız bizim için gece gündüz dua eder, iyi ve huzurlu yaşamamız için hep yanımızda yer alırdı.
Şimdi öksüz kaldık.
Sevincimizi ve üzüntümüzü şimdi kiminle paylaşacağız? Kimden dua isteyeceğiz?
Hani Anneler Günü diye bir gün var yaa,
Bazen buna alınır, bazen de takdir ederdim.
Anneler senede bir kez mi hatırlanır diye sitem eder, Anneler Günü’nün kutlanmasında öncülük olanlara da Allah razı olsun derdim.
Neden böyle söyledim; anaları dibinde dururken analarını görmeyen, varlıklarını bile hissetmeyen evlatlar Anneler Günü vesilesiyle analarının olduğunu hatırlayıp annelerine koşmalarına vesile olmasından.
Annelerin kıymetini bilenlere zaten her gün Anneler Günü.
Çünkü anne evladına, evlatta annesine bir ömür boyu aynı muhabbetle bağlıdır.
Dünyaya gözümüzü açtığımızda ilk gördüğümüz anne sevgisi ve şefkatidir.
Annelerin elinde büyüyüp serpiliriz.
Bizi dünyaya getirmekle yetinmeyen, hayata hazırlayan ve karşılaştığımız her sıkıntıda mutlaka yanımızda olan annelerimizin hakkını ödemek imkânsızdır.
Belki kendileri aç kalmışlardır ama bizi hiç aç bırakmamışlardır.
Annelerimiz yeri gelince en yakın dostlarımızdan daha bir dost olmuş, bütün sıkıntılarımızdan kaçıp sığındığımız korunaklı bir liman olmuşlardır.
En küçük dertlerimizde bile dünya yıkılıyormuşçasına hareket ettiklerini ve bizim yanımızda olduklarını görmüşüzdür.
Kalplerinde şefkat ve merhametin en büyüğünü bizler için yaşatmışlardır.
Anneler hayatları boyunca çocukları için yaşarlar.
Onların kıymetini kaybettikten sonra daha iyi anlıyoruz sanırım.
Annemin yaşam boyu her istek ve talebine imkanlarım ölçüsünde en iyisini, en güzelini sunmaya çalıştım.
İnşallah annem benden razı olmuştur.
Ben annem ve babamdan razıyım.
Allah makamını cennet eylesin… Babama da Allah sağlıklı bir yaşam nasip etsin inşallah…
Cenazemize katılan, telefonla arayan, taziye için ziyaretimize gelen, sosyal medya üzerinden acımızı paylaşan binlerce eş ve dosttan Allah razı olsun.
Ana ve babaları hayatta olanlar kıymetini iyi bilsin.
Sonra dövünmenin, ah çekmenin bir manası yok.